Andrzej Włodarczyk miał wewnętrzną siłę do otwierania bram. I odwagę. I emocje. Z zamiłowania ? chirurg.
Nie polityk, ale minister ? dwukrotny. Sienkiewiczowski Polak ? gwałtowny i romantyczny, pasjonat piłki nożnej, zapalony kibic FC Barcelony. Niby pełen sprzeczności, a z perspektywy całego życia konsekwentny i konkretny.
Andrzej był człowiekiem realizującym pasje lekarzy, którzy zaczęli pracę jeszcze za Gierka, przeżyli wstrząs myślowy w sierpniu 1980 i brutalną próbę odwagi w stanie wojennym. Potem, w stagnacji lat osiemdziesiątych i tyglu wszechobecnej konspiry, kształtowały się ich pokoleniowe marzenia ? o godnej płacy w ochronie zdrowia, o samorządzie lekarskim, o wyjazdach, kiedy się chce i gdzie się chce, hobby i własnym domu, zorganizowanym po swojemu.
Ile z tych marzeń Andrzej zrealizował? Może wszystkie. Z pielęgniarkami w ?Białym Miasteczku?, z lekarzami w okręgowej izbie, w zbudowanej dzięki jego uporowi siedzibie przy Puławskiej, w podróżach szlakami ?Tomków? Szklarskiego.
Wielką pasją jego życia była Ewa. Zapamiętał ją z wycieczki na Giewont w 1965 r. Ponownie podali sobie ręce w 2007. Stworzyli dom z psem bernardynem i tuzinem przygarnianych kotów. Bo tak chcieli. To było niezwykłe miejsce.
?Twojej pasji, zaangażowania, uczciwości i bezkompromisowości będzie brakowało. Takich ludzi prawie już nie ma? ? napisali Przyjaciele na wiadomość o odejściu Andrzeja.
Dziękujemy Ci za Kijów w 2012 roku.
Redakcja
Dr n. med. Andrzej Witold Włodarczyk, ur. 13 listopada 1952 r. w Warszawie. Chirurg, absolwent Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie z 1979 r. Doktor nauk medycznych 1988 r. Podyplomowe Studium Ekonomiki Zdrowia Uniwersytetu Warszawskiego ukończył w r. 2002. Pracę zawodową rozpoczął w 1976 r. w Pogotowiu Ratunkowym m.st. Warszawy. Następnie pracował także na Oddziale Chirurgii Ogólnej Szpitala Śródmiejskiego w Warszawie oraz w stołecznych klinikach chirurgii ogólnej: I Katedrze i Klinice Chirurgii Ogólnej i Naczyniowej II Wydziału Lekarskiego AM w Szpitalu Bródnowskim. Pracował także w Klinice Chirurgii Ogólnej i Gastroenterologii CMKP w SPSK nr 1 im. prof. dr. W. Orłowskiego jako adiunkt naukowo-dydaktyczny (w 1994 r. otrzymał nagrodę zespołową I st. za osiągnięcia naukowe i dydaktyczne). Dyrektor Instytutu Reumatologii im. prof. Eleonory Reicher. Od kwietnia 2016 r. był kolejno: koordynatorem Izby Przyjęć i koordynatorem medycznym w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym w Olsztynie, kierownikiem Katedry Zdrowia Publicznego, Epidemiologii i Mikrobiologii Wydziału Nauk o Zdrowiu w Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie i do końca czerwca 2018 r. ? dyrektorem Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Olsztynie. Wiceminister Zdrowia RP 2007-2008 i 2011-2012.
Autor ponad 70 publikacji naukowych zamieszczonych w polskich i zagranicznych czasopismach medycznych. Członek: Towarzystwa Chirurgów Polskich, Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego. Od 2011 do października 2015 r. ? wiceprezes Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Od II do obecnej ? VIII kadencji ? działacz samorządu lekarskiego (w III, IV i V ? przewodniczący Okręgowej Rady Lekarskiej w Warszawie, w V ? wiceprezes Naczelnej Rady Lekarskiej).
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego za działalność opozycyjną w czasie stanu wojennego. Odznaczony także: odznaką honorową ?Za Zasługi dla Ochrony Zdrowia?, medalem ?Pro Masovia ?, medalami A.F. Wolfa oraz Włodzimierza Brodowskiego i Ludwika Paszkiewicza oraz odznakami Polskiego Towarzystwa Lekarskiego: ?Bene Meritus? oraz ?Zasłużonemu Polskie Towarzystwo Lekarskie?, ?Laudabilis? ? nadawanym przez OIL w Warszawie i medalem ?Za Zasługi dla Akademii Medycznej w Warszawie?.
