prof. Piotr Jankowski
Skuteczność większości ziół nie została zweryfikowana metodami naukowymi. Dlatego zachowuję duży dystans wobec rozpowszechniania tego sposobu leczenia. Tym bardziej że niektóre preparaty zielarskie mogą wchodzić w interakcje z lekami. Poważnym problemem jest też zaprzestawanie stosowania skutecznych terapii lub nawet ich niepodejmowanie przez pacjentów stosujących w zamian zioła. Ale w łagodnych stanach chorobowych niektóre zioła mogą znajdować zastosowanie, wykazywać się skutecznością, przy często małym ryzyku występowania działań ubocznych.
poseł Marek Hok
Ziołolecznictwo powinno być uzupełnieniem leczenia konwencjonalnego, większość leków była początkowo sporządzana na bazie ziół. Na pewno ziołolecznictwo jest lepiej przebadane niż inne metody tzw. leczenia niekonwencjonalnego, dlatego może stanowić cenne uzupełnienie leczenia. Nie uważam jednak, by było zasadne nauczanie ziołolecznictwa na studiach medycznych.
dr Michał Sutkowski
Ziołolecznictwo, nowoczesna fitoterapia ma i powinna dalej mieć swoje miejsce w medycynie. Warunkiem stosowania i wspierania modelu tego leczenia winny być badania naukowe (EBM) i rzetelna wiedza na ten temat. Są rośliny, które takie badania przeszły, i powinny one być w użyciu. Powinniśmy jednak równocześnie ograniczyć metody i terapie roślinami bez tych badań oraz dyskredytować tych wszystkich, którzy chcą zastępować lekarza w terapii, wykorzystując ludzką niewiedzę i naiwność. Walka z pseudouzdrowicielami powinna być obowiązkiem państwa i powinni być oni ścigani z urzędu z całą konsekwencją.
poseł Krzysztof Ostrowski
Jak najbardziej, ziołolecznictwo jest cennym uzupełnieniem praktyki lekarza. To metody naszych przodków, świetnie sprawdzały się, kiedy nie było jeszcze leków syntetycznych. Dziś wracają do łask, pacjenci często o nie pytają. Przyznam, że sam chętnie więcej bym się o nich dowiedział.
