W Polsce na choroby obturacyjne choruje około 5 milionów osób Prof. dr hab. n. med. Kazimierz Roszkowski-Śliż
W prawie każdym kraju wysoko rozwiniętym, odsetek osób w wieku powyżej 60. r.ż. rośnie szybciej niż w jakiejkolwiek innej grupie wiekowej, w wyniku zarówno wydłużenia życia, jak i spadku współczynnika dzietności. Z jednej strony starzenie się społeczeństwa może być postrzegane jako sukces polityki zdrowia publicznego i rozwoju społeczno-gospodarczego, z drugiej zaś stanowi poważne wyzwanie stojące przed społeczeństwami. Dostosowanie się do takiej zmiany struktury demograficznej, wymaga zmaksymalizowania potencjału zdrowia i funkcjonalności osób starszych, jak również ich partycypacji społecznej.
Wraz z upływem czasu następuje zmniejszenie odporności na stres środowiskowy organizmu, pojawiają się naturalne i nieodwracalne uszkodzenia wewnątrzkomórkowe, upośledzające zdolność do samonaprawy. Starzenie się powoduje utratę równowagi wewnętrznej organizmu, co zwiększa ryzyko wystąpienia chorób charakterystycznych dla wieku podeszłego, takich jak na przykład nowotwory, choroby układu krążenia oraz choroby układu oddechowego.
Niezależnie od zmian w epidemiologii chorób, wynikających ze zmiany struktury demograficznej, uwarunkowanych starzeniem się społeczeństw, przed współczesną medycyną stoją nowe zadania związane ze specyfiką diagnostyki i leczenia u osób starszych chorób występujących we wszystkich grupach wiekowych. Do takich chorób niewątpliwie należą choroby obturacyjne układu oddechowego. Zjawisko to wymaga bardzo poważnego potraktowania w związku z narastającą częstością występowania tych schorzeń. W 1990 roku przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) była na 12. miejscu wśród 15 najczęstszych chorób odpowiedzialnych za utratę lat życia związaną z niesprawnością. Według, sprawdzającej się jak dotąd prognozy Alana Lopeza i Christophera Murraya, w 2020 roku POChP znajdzie się na piątym miejscu w tym rankingu (Alan D. Lopez & Christopher C. J. L. Murray: Change in the rank order of disease burden for 15 leading causes worldwide, 1990-2020 as measured by DALYS, Nature Medicine, 1998).
W Polsce na choroby obturacyjne choruje około 5 milionów osób. Epidemiologiczny rozmiar zapadalności i chorobowości na te schorzenia sprawia, że nie mogą być one rozpoznawane i leczone wyłącznie przez ograniczoną liczbę specjalistów (w Polsce praktykuje 2400 lekarzy ? specjalistów w dziedzinie chorób płuc). Zasady postępowania w tych przypadkach oraz innych chorobach płuc powinny być znane wszystkim lekarzom podstawowej opieki zdrowotnej oraz innym specjalistom.
W przekazanym Państwu opracowaniu przedstawiamy najnowsze poglądy na temat chorób układu oddechowego: obturacyjnych chorób płuc, samoistnego włóknienia płuc, postępów w leczeniu chirurgicznym raka płuca oraz bardzo aktualnego problemu, jakim jest rozpowszechnienie używania e-papierosów.
