Wszystko, co należałoby zrobić, jest ważne i stanowi wyzwanie. Zdecydowanie musimy mieć na uwadze, że najważniejszy jest pacjent. To on powinien być największym priorytetem decydentów i każdego odpowiedzialnego za system ochrony zdrowia w naszym kraju – pisze dr Rajmund Miller, poseł na Sejm.
W ochronie zdrowia jest tak dużo do zrobienia, że właściwie trudno powiedzieć, jakie stoją przed nami największe wyzwania.
Wszystko, co należałoby zrobić, jest ważne i stanowi wyzwanie. Zdecydowanie musimy mieć na uwadze, że najważniejszy jest pacjent. To on powinien być największym priorytetem decydentów i każdego odpowiedzialnego za system ochrony zdrowia w naszym kraju. A przede wszystkim: zdrowie powinno znajdować się jak najdalej od polityki, a niestety w ostatnich latach tak nie było.
Jaka jest kondycja naszej ochrony zdrowia, każdy widzi… Aby ją poprawić, konieczne są środki finansowe. Na początek musimy się jednak przyjrzeć, jak one zostały dysponowane do tej pory. Wiemy, że w wielu dziedzinach miało miejsce ich niekontrolowane wydawanie. Nie tylko te środki, które poszły na respiratory podczas pandemii, tworzenie fikcyjnych oddziałów szpitalnych, sprzęt dla niepełnosprawnych, ale też to, co zdarzało się wcześniej: przeznaczanie ogromnych sum na telewizję publiczną zamiast na zdrowie. Za konieczne uważam przyjrzenie się dotychczasowej działalności Funduszu Medycznego. Takie zdarzenia, jakie miały miejsce, nie mogą się nigdy powtórzyć i uważam, że winni tych zdarzeń muszą ponieść odpowiedzialność prawną.
Należałoby usprawnić organizację SOR-ów, tak żeby faktycznie trafiali na nie tylko pacjenci z zagrożeniem życia. A skoro już jesteśmy przy opiece szpitalnej, to uważam, że konieczna jest nowa wycena świadczeń, tak by zyskał na tym i pacjent, i szpital. Ogromne zadłużenie szpitali pacjentowi nie służy.
Musimy się przyjrzeć narodowym programom w ochronie zdrowia, które już powstały i zostało w nich zapisanych wiele korzystnych rozwiązań, ale w praktyce niewiele z nich wynika. Z pewnością dużo więcej uwagi należy poświęcić szeroko pojętej rehabilitacji. Bo co z tego, że mamy dobre, a nawet bardzo dobre rezultaty w kardiologii interwencyjnej, w leczeniu zawałów, skoro kiedy pacjent wychodzi ze szpitala, musi długo czekać na kontynuację leczenia, głównie poprzez rehabilitację. Tym samym to, co zyskał na oddziale interwencyjnym, może zostać zaprzepaszczone. To samo dotyczy osób po transplantacjach, które są objęte opieką tylko przez 30 dni po przeszczepieniu.
Korekty wymaga ustawa o jakości świadczeń, która została źle napisana. Ustawy powinni tworzyć ludzie, którzy się na tym znają, eksperci w danej dziedzinie.
Jeśli chodzi o profilaktykę, to nie pomogą okazjonalne akcje, kampanie, działania podejmowane ad hoc. To muszą być działania prowadzone systematycznie. Tak pojęta i prowadzona profilaktyka oznacza, że mniej pieniędzy wydamy na leczenie.
Do ważnych zadań zaliczam też przywrócenie bezpłatnej opieki stomatologicznej dla dzieci i młodzieży. To może być trudne ze względu na braki kadrowe, ale warto spróbować.
I jeszcze jedna ważna kwestia – tzw. klauzula sumienia. Będę walczył, żeby ją zlikwidować. Jedyną klauzulą obowiązującą lekarza powinno być dobro pacjenta, realizowane zgodnie z aktualną wiedzą medyczną. (BS)