Wyzwania dotyczące systemu ochrony zdrowia, które stoją przed nowym rządem, są ogromne. Najważniejsze, moim zdaniem, są dwa zadania. To przede wszystkim zwiększenie dostępności pacjentów do świadczeń medycznych. Za drugie niezwykle ważne wyzwanie uważam stworzenie wieloletniej strategii ochrony zdrowia, ocenę stanu zdrowotności naszego społeczeństwa – pisze Senator Beata Małecka-Libera.
Wyzwania dotyczące systemu ochrony zdrowia, które stoją przed nowym rządem, są ogromne. Nowy minister zdrowia będzie miał co robić. Najważniejsze, moim zdaniem, są dwa zadania. To przede wszystkim zwiększenie dostępności pacjentów do świadczeń medycznych. Kolejki do lekarzy, do diagnostyki, leczenia są coraz dłuższe. Pacjenci trafiają do lekarzy w coraz gorszym stanie, co wydłuża proces leczenia, skutkuje dramatycznymi konsekwencjami. Konieczne jest zlikwidowanie limitów w placówkach szpitalnych i u specjalistów.
Oczywiście niezbędne są do tego nakłady finansowe. Nie tylko ich zwiększenie, ale odpowiednie dysponowanie nimi. Nakłady powinny być co najmniej dwa razy wyższe. W latach 2017-18 wprowadzono zasadę 7 proc. PKB na zdrowie, tylko że to działanie pozorowane, bo współczynnik jest dwa lata do tyłu i każdego roku jest co najmniej 10 mld mniej na zdrowie. W 2020 r., wbrew wcześniejszym obietnicom, wydatki z funduszu pocovidowego i środków europejskich zaliczono do nakładów publicznych, a w tym roku ustawa o zawodzie, zresztą błędnie tak nazwana, zezwoliła na zabranie z budżetu Ministerstwa Zdrowia 13 mld i przeniesienie zadań do NFZ. Z kolei w Funduszu Medycznym leżą niewydatkowane wirtualne środki, które powinny zasilić system ochrony zdrowia.
Za drugie niezwykle ważne wyzwanie uważam stworzenie wieloletniej strategii ochrony zdrowia, ocenę stanu zdrowotności naszego społeczeństwa. Bo bez tego nie ruszymy dalej. To jak najszerzej pojęta profilaktyka – zapobieganie, leczenie przedszpitalne, porady jednodniowe, czyli, skupienie się na zdrowym obywatelu. Eliminacja czynników ryzyka. Tymczasem pijemy coraz więcej, palimy, przybywa chorych na otyłość.
Istotne jest, aby Ministerstwo Zdrowia patrzyło na te wyzwania z pozycji pacjenta, a nie kierowało się jakimiś innymi, niejasnymi interesami. Dlaczego np. do Polski nie dotarły, tak teraz potrzebne, kolejne szczepionki przeciwko koronawirusowi, obiecane wcześniej przez rząd? Strategia ochrony zdrowia powinna być wynikiem konsensusu społecznego, nie może być tworzona w chaosie, bez konsultacji ze wszystkimi zainteresowanymi środowiskami. W nowym systemie powinno się znaleźć miejsce dla wszystkich istotnych podmiotów procesu leczniczego, niezależnie od statusu ich właścicieli. I absolutnie ochrona zdrowia nie może być oderwana od rzeczywistości.
Wprowadzenie nawet tych najważniejszych zmian nie jest możliwe jednocześnie. Ale pokażmy najpierw kierunki, pokażmy, że ruszamy. (BS)