Jest wielu lekarzy, którzy odnieśli sukcesy nie w medycynie, ale również w innych naukach. O kilku z nich pragnę wspomnieć.
Hymn lekarzy mówi: „O, Medycyno, szlachetna pani, myśli wzięłaś me i serce”. Słowa te dotyczą każdego lekarza. A ten zawód zdobywa się po latach trudnych, pełnych wyrzeczeń studiów, ze świadomością, że czeka stałe uzupełnianie wiedzy i zgodna z etyką służba chorym 25 godzin na dobę, każdego dnia, po kres życia. Wiele osób, mając powołanie, poświęca medycynie cały swój czas, wypoczynek, a niekiedy życie. „Gdybyśmy weszli w dziedziniec przytułku dzieci w Paryżu, wzrok nasz spotkałby się ze skromnym grobowcem, na którym wypisane są nazwiska (…) 4 młodych lekarzy. Jeden z nich miał zaledwie lat 20. (…) Poniżej napis: „Ofiary poświęcenia, zgasłe przy ratowaniu chorych dzieci”. Niepodobna czytać (…) bez wzruszenia, unieśmiertelnia on pamięć serc szlachetnych, które nie zapomniały, że zamiłowanie nauki winno jednoczyć się z miłością ludzkości”. Tak pisał Gaston Tissandier, przed wiekiem. Tak, tysiące lekarzy traciło życie, ratując chorych, jak brat św. Jana Pawła II, lekarz, gdy czuwając przy 21-letniej chorej na płonicę, 4 dni później zmarł. Miał zaledwie 26 lat. Jest jednak wielu lekarzy, którzy odnieśli sukcesy nie w medycynie, ale również w innych naukach. O kilku z nich pragnę wspomnieć.
Denis Papin (1647-1712) – kształcił się na lekarza w Paryżu, lecz nauki doświadczalne i mechanika tak go pociągały, że dla nich porzucił medycynę. Pracując w Anglii, wynalazł autoklaw oraz pierwszy tłokowy silnik parowy, a także piec do topienia szkła i odśrodkową pompę wirową.
Luigi Galvani (1737-1798) – włoski lekarz, fizyk, fizjolog, franciszkanin. Odkrył istnienie zjawisk elektrycznych w tkankach zwierzęcych, dzięki czemu zwrócił uwagę uczonych na nową dziedzinę wiedzy, nazwaną
później elektrochemią.
Julius Robert von Mayer (1814-1878) – niemiecki lekarz i fizyk. Ukończył medycynę w Tybindze. W czasie rejsu do Indonezji sformułował zasadę zachowania energii w formie zgodnej z pierwszą zasadą termodynamiki.
Helmholtz Hermann von Helmholtz (1821-1894) – niemiecki lekarz, fizyk, filozof i wynalazca. Jest twórcą zasady zachowania energii. Zajmował się mechaniką, akustyką, termodynamiką, światłem i elektrycznością. Skonstruował pierwszy oftalmoskop oraz rezonator nazwany jego imieniem. Próbował wyjaśnić mechanizm produkcji energii w gwiazdach.
Samuel Thomas von SommeRing (1755- 1830) – niemiecki lekarz, anatom, fizyk, paleontolog i wynalazca. Gimnazjum ukończył w Toruniu, a uniwersytet w Getyndze. Badał układ nerwowy. Pierwszy stwierdził, że palenie tytoniu powoduje nowotwory. W 1809 roku skonstruował telegraf elektrochemiczny. Jego imieniem nazwano krater na Księżycu.
Paul-Émile Botta (1802-1870) – francuski lekarz (pochodzenia włoskiego) i archeolog. Zdecydował się poznawać świat, pływając na statkach, gdzie był chirurgiem. W 1842 roku rząd Francji mianował go konsulem w Mosulu (pełnił także tę funkcję w Trypolisie i Aleksandrii). Wtedy zainteresował
się archeologią i odkrył asyryjskie inskrypcje w Chorsabadzie. Botta uważał, że odnalazł zaginioną Niniwę (w rzeczywistości był to pałac Sargona II). Wyniki badań archeologicznych zapewniły mu wysokie
uznanie.
Thomas Young (1773-1829) – wybitny lekarz, fizyk i egiptolog angielski,
jak mówili współcześni „człowiek, który wiedział wszystko”. Young odczytał hieroglify egipskie, a jako fizyk badał interferencje światła i akomodację oka. Był członkiem Królewskiego Towarzystwa Naukowego.
Tych herosów nauki nie zawsze akceptowali współcześni, np. Papinowi zniszczono jego pierwszy statek parowy, a Mayera, jako wariata leczono psychiatrycznie. Jednak ich dzieła przetrwały dla dobra nauki i medycyny. Nauka daje ludzkości lepszy świat, a sztuka leczenia jest najpiękniejsza. Dzieła wielkich poprzedników kontynuują w imię najwyższych wartości ciągle pełni zapału nowi następcy, jak chociażby James P. Allison, nagrodzony ostatnio Noblem, który dla wytchnienia od immunologii gra z zespołem Checkmates w Teksasie bluesa na organkach. I wszystko gra.