Jak wszyscy wiemy, cukrzyca to choroba coraz bardziej powszechna. Chorych przybywa w takim tempie, że cukrzyca została oficjalnie nazwana przez ONZ „epidemią XXI wieku”. Jednak mimo powagi i skali choroby, osoby z cukrzycą w Polsce czują, że nie zapewnia się im opieki na adekwatnym poziomie.
W ciągu ostatnich kilku dekad dokonał się ogromny postęp technologiczny, który sprawił, że leczenie i codzienne radzenie sobie z cukrzycą stało się absolutnie nieporównywalne z tym, co było kiedyś. Jednak dostęp do nowoczesnych terapii w Polsce pozostaje ograniczony. Zwłaszcza bardzo wiele do życzenia pozostawia opieka nad osobami z cukrzycą typu 2, która stanowi 80-90% zachorowań na cukrzycę. Ograniczona refundacja lub jej całkowity brak, słaby dostęp do specjalistów (zarówno diabetologów, jak i wielu innych – wszak cukrzyca to choroba interdyscyplinarna), czy brak edukacji cukrzycowej są dla pacjentów chlebem powszednim. Bardzo byśmy sobie życzyli, aby zmieniło się to w najbliższej przyszłości.
Polskie Stowarzyszenie Diabetyków nieustannie ma przed sobą liczne wyzwania. Naszą działalność można podzielić na trzy zasadnicze obszary, każdy równie ważny: kontakt z decydentami celem podnoszenia poziomu opieki diabetologicznej w Polsce; szerzenie świadomości cukrzycy w społeczeństwie, zarówno wśród osób zdrowych, jak i zagrożonych chorobą; oraz bezpośrednia praca z chorymi i ich rodzinami za sprawą naszych 400 jednostek terenowych na terenie całego kraju. Praca ta obejmuje przede wszystkim edukację cukrzycową, gdyż zwłaszcza w mniejszych ośrodkach nasz oddział czy koło stanowi nierzadko jedyne źródło porady i informacji o chorobie. A cukrzyca towarzyszy pacjentowi cały czas i musi on wiedzieć, jak nią zarządzać w kontekście codziennych życiowych aktywności, ale również, jak zapobiegać groźnym, a niestety ciągle jeszcze bardzo powszechnym ciężkim powikłaniom cukrzycowym.
Anna Śliwińska, Prezes Zarządu Głównego Polskie Stowarzyszenie Diabetyków