Niewydolność serca – aktualne wyzwania dla Polski
W kontekście stworzonego w ramach prac analitycznych indywidualnego profilu krajowego badacze wyróżnili wyzwania charakterystyczne dla polskiego systemu opieki w niewydolności serca.
W zakresie epidemiologii podano, że liczbę chorych na niewydolność serca w Polsce szacuje się na 1,2 mln i zaznaczono, że liczba ta stale rośnie. Chociaż wskaźnik zapadalności i śmiertelności nie jest w Polsce najgorszy w regionie Europy Środkowo-Wschodniej i Morza Bałtyckiego, Polska ma w stosunku do pozostałych badanych państw wyjątkowo wysoki wskaźnik hospitalizacji z powodu niewydolności serca. Jak wyjaśnia prof. Jadwiga Nessler, Kierownik Kliniki Choroby Wieńcowej i Niewydolności Serca Instytutu Kardiologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Pełnomocnik Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego ds. Inicjatyw w Niewydolności Serca, to problem istotny z kilku powodów: – Po pierwsze, każda hospitalizacja z powodu zaostrzeń niewydolności serca istotnie pogarsza rokowanie. Po drugie, jest to wysoko kosztochłonna metoda opieki, która znacząco obciąża budżet narodowego płatnika (i, w pewnym uproszczeniu, uszczupla budżet, który można byłoby przeznaczyć na przykład na refundację innowacyjnych terapii niewydolności serca). Po trzecie, dostęp do specjalistów kardiologów, poradni niewydolności serca i opieki w ośrodkach referencyjnych jest ograniczony i niewystarczający, co utrudnia zapewnienie optymalnej opieki pacjentom.
W zakresie opracowywanych rozwiązań badacze wymieli wdrażane w Polsce elementy programów opieki koordynowanej nad pacjentami z niewydolnością serca. Eksperci przyznali, że postulowany Program Koordynowanej Opieki nad Pacjentami z Niewydolnością Serca, KONS, powinien zostać wdrożony w pełnym zakresie i w skali ogólnopolskiej, a nie jako program pilotażowy.
– Jako przedstawiciele zawodów medycznych zaangażowanych w opiekę nad pacjentami z niewydolnością serca postulujemy rozszerzenie opieki ambulatoryjnej poprzez wyodrębnienie dedykowanych poradni niewydolności serca i wykorzystanie potencjału pielęgniarek-edukatorek niewydolności serca. Proponowane przez nas zmiany ściśle korelują z wdrażanym w Polsce z powodzeniem modelem opieki koordynowanej między innymi nad pacjentem z niewydolnością serca, który realizowana jest w ramach podstawowej opieki zdrowotnej. Działania te docelowo są zbieżne z realizowanym przez Ministerstwo Zdrowia projektem „Odwróconej piramidy świadczeń”, którego nadrzędnym celem jest przesunięcie pacjentów ze szpitala do poradni specjalistycznych a docelowo do podstawowej opieki zdrowotnej. Dostrzegamy potrzebę intensyfikacji działań edukacyjnych, w tym realizację ogólnopolskich kampanii świadomościowych poświęconych prewencji pierwotnej i wtórnej niewydolności serca oraz szerszą współpracę towarzystw naukowych z organizacjami pacjentów. Podejmujemy inicjatywę i deklarujemy ścisłą współpracę z przedstawicielami administracji publicznej w wymienionych obszarach – mówi prof. Izabella Uchmanowicz, Kierownik Katedry Pielęgniarstwa i Położnictwa Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu, prezydent The Association of Cardiovascular Nursing and Allied Professions of European Society of Cardiology (ACNAP ESC).
W kontekście dostępności optymalnych metod leczenia za aktualne potrzeby eksperci uznają poszerzanie dostępu do innowacyjnych terapii, rozumiane jako refundowanie nierefundowanych jeszcze, a zawartych w wytycznych towarzystw naukowych, technologii oraz poszerzanie zakresu refundacji dla refundowanych, ale w ograniczonym zakresie, rozwiązań lekowych i nielekowych.
