„Budynki kolejowe bardzo schludne i ładne, otoczone kwiatami i krzewami. Tylko jedno mnie zastanowiło: prawie wszystkie te stacje miały tę samą, bardzo trudną do wymówienia nazwę – „cukier krzepi”. Przynajmniej 80 proc. miejsc w Polsce tak się nazywa…”. W ten sposób pewien Francuz opisywał na początku lat 30-tych ub. wieku swoją podróż po naszym kraju.
Jeszcze wtedy nie wiedział, że „Cukier krzepi” to nie nazwa stacji, ale hasło największej w Polsce przedwojennej akcji reklamowej. Stworzone przez Melchiora Wańkowicza, od razu w całym społeczeństwie zyskało ogromną popularność. Do tego stopnia, że na plakatach, umieszczanych dosłownie wszędzie, pojawiały się różne jego wersje, jak np. taka oto” „Matko! Nie żałuj dziecku cukru! Cukier wzmacnia kości!” czy „ Jedz cukier, a staniesz się mistrzem olimpijskim”.
Kiedyś miał krzepić, dziś jest, wraz z solą w parze, nazywany „białą śmiercią”. Bo dziś już wiemy, że jego spożycie przyczynia się do wielu chorób, zwłaszcza określanych jako cywilizacyjne. A niełatwo go uniknąć, bo znajduje się w wielu produktach, nawet takich, które trudno podejrzewać o taką zawartość. Bo przecież cukier to nie tylko to, co widzimy gołym okiem w cukierniczce, ale także to, czego nie widać, co jest ukryte nawet w wędlinach.
Czy jednak absolutnie i nieodwołalnie powinniśmy z dodatku cukru zrezygnować? Tu zdania są już podzielone. Warto jednak wiedzieć, że cukier, poza tym, że może być mniej lub bardziej widoczny, może występować w różnych rodzajach. Bo np. czekolada, herbatka z dodatkiem soku malinowego, ulubione ciastko czy słodki owoc to przecież też cukier, chociaż raczej nie kojarzymy go z tym na łyżeczce. Można zjeść jogurt owocowy (też słodki słodyczą z owoców), a można jogurt z dodatkiem syropu glukozowo-fruktozowego, który nie jest wskazany, a wręcz przeciwskazany, z uwagi na szkodliwe właściwości tegoż syropu.
Rzecz w tym, że ze słodkiego smaku nie musimy całkowicie rezygnować, gdyż jest on nam potrzebny, ale trzeba to robić z umiarem. Światowa Organizacja Zdrowia rekomenduje, aby cukier stanowił nie więcej niż 5 proc. dziennego zapotrzebowania energetycznego. Jednak, uwaga, dotyczy to nie tylko cukru dodawanego przez nas do potraw, ale także tego już zawartego w produktach. A ponieważ jest to trudne do wyliczenia, najlepiej ograniczyć sypanie cukru do potraw (albo w ogóle z tego zrezygnować) i uważnie przyglądać się słodkościom, jakie sobie serwujemy. Filiżanka gorącej czekolady czy smakowity deser od czasu do czasu z pewnością nie zaszkodzą, szczególnie gdy w pozostałych posiłkach znajdzie się dużo wartościowych składników. Słodkości, byle w umiarze, jako dodatek w formie np. zdrowej słodkiej przekąski, na pewno nie staną się naszym wrogiem.