Co łączy pięciu znakomitych lekarzy: organizatora polskiej filii Medecins du Monde (Lekarze Świata); twórcę Zakładu Medycyny Katastrof i Pomocy Doraźnej UJ; znakomitego neurochirurga; pasjonata historii medycyny; wybitnego toksykologa, czyli – w kolejności alfabetycznej: prof. Zbigniewa Chłapa, dr. Jana Ciećkiewicza, prof. Zbigniewa Gajdę, prof. Igora Gościńskiego, dr. Adama Wiernikowskiego? Misja, humanizm, pasja i… Kraków.
Po pierwsze, wszyscy są wybitnymi lekarzami-humanistami, po drugie: ich miejscem i miłością życia był Kraków, co w pewnym stopniu determinowało ich wybory życiowe, zawodowe, aktywność społeczną. O historiach ich życia zawodowego, karierach akademickich, działalności społecznej oraz zwykłych ludzkich marzeniach i pasjach opowiada książka „Być lekarzem w Krakowie”, której Inspiratorem i Redaktorem jest wybitny hematolog prof. Artur Jurczyszyn, przewodniczący Krakowskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów, prezes Fundacji Leczenia Szpiczaka, który stara się zachować pamięć o wybitnych postaciach krakowskiej medycyny.
Siła charakteru, bezinteresowność, empatia w stosunku do pacjentów i współpracowników, pasja badawcza: to wspólne cechy pięciu lekarzy, którzy opowiedzieli o swoim życiu znakomitej dziennikarce red. Elżbiecie Borek. Piątkę znakomitych krakowskich lekarzy – dziś już nestorów krakowskiej medycyny – łączy traktowanie zawodu lekarza nie tylko jako pracy, ale też jako powołania, któremu przyświeca złożone przyrzeczenie lekarskie i misja niesienia pomocy ratowania życia bez względu na okoliczności. „W pewien grudniowy wieczór 1981 roku, tuż po ogłoszeniu stanu wojennego, odebrałem telefon, w którym rozmówca prosił mnie po francusku o pomoc. Okazało się, że ciężarówka z darami i lekami z Francji utknęła w głębokiej zaspie i nie może ruszyć. Ta francuska pomoc była ściśle związana z moimi kontaktami i przyjaźniami w tamtym kraju. Taki był początek Stowarzyszenia Lekarze Nadziei” – opowiada prof. Zbigniew Chłap.
Książkę wzbogacają dwa znakomite eseje: prof. Ryszarda Gryglewskiego o Macieju z Miechowa (lekarzu, historyku i geografie epoki Odrodzenia, ściśle związanym z Krakowem) oraz red. Liliany Sonik, która udowadnia, także na podstawie źródeł religijnych (!) i historycznych, że zawód lekarza nie istnieje bez misji powołania. Warto też poznać zamieszczone w książce „Dekalog lekarza” i „Dekalog pacjenta”, autorstwa – również krakowskiego lekarza-humanisty – prof. Aleksandra Skotnickiego.
Dekalog lekarza, pkt 1: „Gdy pacjent wchodzi do Twojego gabinetu, wstań, podaj mu rękę, przedstaw się; postępuj podobnie przy łóżku chorego. Okazuj respekt pacjentowi – jest on często starszy od Ciebie, ma inne, czasem bogatsze doświadczenia życiowe i zawodowe. Fakt choroby nie upoważnia Cię do traktowania pacjenta z góry – on ma tylko chorą wątrobę i szpik, ale nie przestał być Osobą Ludzką, a więc poza współczuciem okaż mu sympatię i szacunek, należny każdemu człowiekowi. Pamiętaj, że Twoją wiedzę medyczną zawdzięczasz nie tylko swoim nauczycielom, studiowaniu, ale i CHORYM, od których uczysz się symptomatologii chorób, reakcji na leki (których większości nigdy sam nie zażywałeś).
Dekalog pacjenta, pkt 1: Zaufaj lekarzowi – on nie ma innego celu jak poznać Ciebie i Twój organizm oraz przyczynę Twoich dolegliwości i charakter Twojej choroby, a następnie pomóc Ci ją zwalczyć lub nie dopuścić do je nawrotu.
Być lekarzem w Krakowie, red. Prof. Artur Jurczyszyn, wyd. Fundacja Centrum Leczenia Szpiczaka, www.szpiczak.org