Jesteśmy jedynym krajem europejskim, w którym wzrasta umieralność na raka piersi. Składa się na to wiele przyczyn, m.in. brak efektywnego skriningu, bardzo nierówna organizacja opieki nad chorymi, rozdrobnienie ośrodków leczniczych, niedostateczna wycena świadczeń czy ograniczony dostęp do nowoczesnych technologii ? mówi dr n. med. Aleksandra Łacko z Katedry Onkologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu, Breast Unit w Dolnośląskim Centrum Onkologii.
W ostatnich latach dużo się zmieniło w leczeniu raka piersi w naszym kraju, i to w wielu przypadkach na korzyść, ale wciąż pod tym względem odstajemy od krajów Unii Europejskiej. Jesteśmy jedynym krajem europejskim, w którym wzrasta umieralność na raka piersi i jest to bardzo niepokojące zjawisko. Składa się na to wiele przyczyn, m.in. brak efektywnego skriningu, nadal słaba, a raczej bardzo nierówna organizacja opieki nad chorymi, rozdrobnienie ośrodków leczniczych, niedostateczna wycena świadczeń, a na końcu dopiero wymienię ograniczony dostęp do nowoczesnych technologii. Ta nierówność opieki to sytuacja, kiedy obok dużych, dobrze wyposażonych, zarówno w sprzęt, jak i w zasoby ludzkie ośrodków istnieją słabsze, choć należy podkreślić, że mniejszy ośrodek wcale nie oznacza takiego, w którym jakość opieki nad chorymi jest gorsza. Jest to z pewnością kwestia organizacji. Niemniej znacznie lepsze wyniki terapii uzyskują chore leczone w specjalistycznych, specjalnie dla nich przeznaczonych ośrodkach, z wyszkolonym w leczeniu raka piersi personelem, tak zwanych breast unitach. Jest ich coraz więcej, ale wciąż za mało. Wybór ośrodka ma więc znaczenie, tak w przypadku wczesnego raka piersi, czyli sytuacji, w której chora leczona jest radykalnie, jak i w sytuacji znacznie bardziej złożonego leczenia zawansowanego raka piersi.
Aby wcześniej rozpoznać nowotwory piersi, potrzebujemy efektywnego skriningu, tymczasem w Polsce zgłaszalność jest zawstydzająco niska, nie przekracza 50%. Aby to poprawić, potrzebne są szeroko zakrojone kampanie społeczne, moim zdaniem niezwykle przydatny byłby udział lekarzy POZ czy innych specjalności, na przykład ginekologów. Po prostu przy każdej okazji przypominajmy o mammografii każdej pani, która ukończyła 50. r.ż. Jeśli chodzi o wycenę świadczeń, niestety ta wcale nie promuje optymalnych opcji leczenia. Nieźle opłacana jest chemioterapia, znacznie gorzej leczenie bazujące na hormonoterapii, co rodzi ekonomicznie i medycznie niezdrowe sytuacje. I wreszcie nowe technologie: w medycynie niestety niezwykle kosztowne. Nowe technologie to nie tylko leki, ale także sprzęt diagnostyczny, badania molekularne itp. Uczciwie trzeba przyznać, że wiele z nich zostało objętych refundacją i z pewnymi ograniczeniami nimi dysponujemy, z drugiej strony sporo pozostaje poza naszym zasięgiem. Co zrozumiałe, przy obecnych niedostatecznych nakładach na ochronę zdrowia.