Coraz częściej pada diagnoza: rak jelita grubego. Odpowiadają za to zmiany stylu życia w społeczeństwie i niedostatecznie często wykonywana kolonoskopia profilaktyczna. Co trzecia osoba diagnozowana jest dopiero w zaawansowanym stadium choroby. Ci pacjenci mają szansę na wydłużenie życia o 3 lata i więcej, dzięki zastosowaniu terapii sekwencyjnej, czyli wykorzystaniu po sobie różnych schematów leczenia.
Z roku na rok coraz więcej osób słyszy diagnozę: rak jelita grubego. Jest to trzeci najczęściej występujący nowotwór na świecie i stanowi drugą co do częstości przyczynę zgonów pośród nowotworów. Co roku 13 tys. Polaków umiera z powodu raka jelita grubego. Wzrost częstości zachrowań to wynik zmian stylu życia, które zachodzą w naszym społeczeństwie w ostatnich dziesięcioleciach: wzrost spożycia czerwonego mięsa, otyłość i mała aktywność fizyczna ? to czynniki cywilizacyjne przyczyniające się do wzrostu zachorowań na raka. Niechętnie wykonujemy też badania profilaktyczne, przez co u co 3-4 osoby rak jelita grubego wykrywany jest dopiero w zaawansowanym stadium lub gdy występują już przerzuty.
Wykrycie nowotworu na wczesnym etapie rozwoju umożliwia tylko kolonoskopia. Dla osób w wieku 50-65 lat jest badaniem bezpłatnym i szybko dostępnym, a do końca 2021 roku refundacji podlega także znieczulenie ogólne do zabiegu, dzięki czemu w trakcie badania nie czujemy dyskomfortu ani bólu. Pacjenci z dopiero rozwijającym się nowotworem zwykle nie odczuwają żadnych objawów. Nie wykonując badań profilaktycznych, pozbawiamy się szansy na wykrycie raka we wczesnym stadium rozwoju. Boimy się kolonoskopii przez towarzyszący jej dyskomfort, a także martwimy, że jej wyniki będą niekorzystne. Czy na pewno jest się czego bać? Wczesne stadia raka jelita grubego są wyleczalne w 90% przypadków.
Możliwości leczenia zaawansowanego raka jelita grubego są ograniczone, a wybór terapii zależy w znacznym stopniu od stanu ogólnego pacjenta. Dla chorych w średnim lub złym stanie ogólnym nie stosuje się agresywnego leczenia. Zwykle wykorzystuje się podstawowe schematy chemioterapii oparte o fluoropirymidyny. Wiele osób pomimo zaawansowanego stadium nowotworu dalej cieszy się dobrym stanem ogólnym i u tych pacjentów możliwe jest sięgnięcie po opcje terapeutyczne, które oferuje współczesna medycyna.
Terapia sekwencyjna to wykorzystanie u jednego pacjenta kilku linii leczenia o innym schemacie działania. Najpierw rozpoczynamy leczenie jednym schematem lekowym, który pozwala nam zahamować rozwój lub zmniejszyć rozmiar nowotworu. Następnie, gdy ta terapia przestaje być skuteczna, podaje się nowy schemat leków, o innym mechanizmie działania, co ponownie pozwala zwolnić postęp choroby. Rak jelita grubego, jak i inne nowotwory, mają tendencję do uodparniania się na leczenie. Mając do dyspozycji więcej niż jedną grupę leków, charakteryzujące się innymi punktami uchwytu ? innym mechanizmem działania, jesteśmy w stanie kontrolować rozwój choroby przez dłuższy czas.
Obecnie programy lekowe obejmują aż 4 linie leczenia w zaawansowanym raku jelita grubego. W pierwszej linii prowadzimy klasyczną chemioterapię, którą możemy kojarzyć z nowymi lekami ukierunkowanymi na EGFR (tj. receptor nabłonkowego czynnika wzrostu). Następnie, przechodzimy do leczenia drugiej linii, w której dalej wykorzystywana jest klasyczna chemioterapia, tym razem skojarzona z lekami antyangiogennymi (tj. zapobiegającymi tworzeniu się naczyń włosowatych). W kolejnych rzutach leczenia, możemy stosować nowoczesne leki, takie jak Lonsurf, które dostępne są w formie tabletek. Wykorzystanie formy doustnej podania leku w ostatnich możliwych liniach leczenia jest wyjątkowo korzystne dla pacjentów. Dzięki temu, nie muszą oni przez wiele dni leżeć w szpitalu, tylko mogą przyjmować leki w domu, co jest dużo bardziej komfortowe.
Z wykorzystania terapii sekwencyjnej i użycia nowoczesnych leków, takich jak Lonsurf, płyną istotne korzyści dla pacjenta, najważniejszą z nich jest znaczne wydłużenie życia z zachowaniem jego satysfakcji i możliwości realizacji dotychczasowych ról społecznych. Badania pokazują, że dzięki dostępności kilku linii terapii, chorzy z przerzutami odległymi mają szansę na wydłużenie życia o nawet 3 lata lub więcej. Wcześniej, przeżycie w tym stadium nie przekraczało 4-6 miesięcy.